Chiny 200 × 140 cm

Nr dywanu: 1850

Wymiary: 200×140 cm

Gęstość węzłów: 60 000 do 90 000 węzłów na m²

Wiek: stary 20-40 lat

Skład: wełna

Uważa się, że produkcję chińskich dywanów zaczęto około XVII wieku, za sprawą Mongołów, którzy osiedlili się na tym terytorium, zakładając imperium Yüan, które rządziło Chinami do 1368 roku. Jednak sztuka wiązania nie rozprzestrzeniła się po całym kraju, ale raczej na określonych obszarach: Ningxia, Shandong, Hebei, Shaanxi, Gansu i Mongolia Wewnętrzna. Wśród licznych symboli pojawiających się na dywanach każdej epoki często pojawiają się symbole inspirowane naturalizmem, takie jak kwiat lotosu, archetyp lata i koncepcja czystości, oraz narcyz, kwiat zimy i szczęścia. Nie brakuje nawiązań do mitycznych zwierząt, wśród których absolutne pierwszeństwo ma smok. Chiński smok ma wężowe i bezskrzydłe ciało, imponującą głowę i mocne szczęki. Już u zarania lokalnej kultury został wybrany na reprezentanta cesarskiej rodziny królewskiej i dobrego rządu; w najstarszej ikonografii miał pięć pazurów, gdy ucieleśniał boską władzę władzy monarchicznej, i cztery, gdy wskazywał na szlachtę dworską. Bardzo rozpowszechniony jest także symbol swastyki, wywodzący się prawdopodobnie z prymitywnych kultów słońca, a następnie przekazany buddyzmowi jako symbol nieskończonego szczęścia. Różnorodność zastosowanych kolorów jest zdecydowanie uboga. Niebieski i żółty to para kolorów, która najczęściej wyróżnia się na dywanach. Wybór ten nawiązuje do starożytnej kosmogonii taoistycznej, z jej dualizmem pomiędzy yin i yang. Odcień Yin jest żółty i uważany jest za symbol władzy imperialnej; niebieski reprezentuje yang i kolor smoka. Czerwień jest całkowicie nieobecna, zamiast niej znajdziemy róż, morelę i łosoś.